„ JAM DWÓR POLSKI”

Pierwsza wzmianka o Salinie w dokumentach historycznych pojawiła się w 1344 roku. Mówi ona, iż Wielki Mistrz zakonu krzyżackiego darował Salino jako wyposażenie szpitala Świętego Ducha w Gdańsku.

Musiało ono przynosić duże zyski, gdyż w 1494 roku patronat nad kościołem w Salinie bezprawnie objął Wawrzyniec Krokowski. Spór o zwrot trwał długo. Sprawa zakończyła się w sądzie, który nakazał zwrot wsi szpitalowi Świętego Ducha w Gdańsku pod groźbą klątwy.

Krokowscy należący do najstarszych rodów szlacheckich na Pomorzu Gdańskim zlekceważyli wyrok. W okolicznych wsiach ogłoszono ich ekskomunikę, a później odprawiono egzorcyzmy i wypędzanie szatana z zamku w Krokowej.

Ród Krakowskich nie cieszył się długo wsią Salino. Jeden z jego potomków, najprawdopodobniej, przegrał posiadłość w karty.

Nowym właścicielem został w 1658 roku Bnin Solicki, który nabył Salino w drodze zastawu.

Następnym właścicielem został Michał Ernest von Rexin, generał wojsk polskich, z woli Króla Augusta II, Starosta Malborski. Za zarobione pieniądze na wojnie kupił w 1704 roku wieś Salino.

Dwór był własnością rodziny do I wojny światowej. Służył jako resztówka czyli dom pogodnej starości dla najstarszych członków rodu.

Na podstawie analizy formalnej powstanie dworu można datować na koniec XVII wieku. Dach mansardowy mógł uzyskać w trakcie remontu w połowie XVIII wieku.

Dwór alkierzowy w Salinie jest dworem polskim chociaż tereny na których został zbudowany należały do polski tylko przez 27 lat od  roku pańskiego 1630 do 1657.